21 ¹ Wyrok na pustynię nadmorską*. Jak huragany przelatujące nad Negebem, tak on przychodzi z pustyni, z okolicy strasznej. ² Widzenie przytłaczające zwiastowano mi: Rozbójnik rabuje, niszczyciel niszczy. «Elamie, wychodź! Medio, oblegaj! Wszystkim jękom kres położę». ³ Dlatego dreszcz przeniknął me biodra, chwyciły mnie skurcze bolesne jak bóle rodzącej; zbyt jestem udręczony, by słyszeć, nazbyt przerażony, aby widzieć. ⁴ Serce moje w obłędzie, przejęła mię groza; zmrok przeze mnie upragniony zmienił mi się na postrach. ⁵ Zastawiają stół, nakrywają obrusem, jedzą, piją... «Wstańcie, książęta! Namaśćcie tarcze!» ⁶ Bo tak powiedział do mnie Pan: «Idź, postaw wartownika, iżby doniósł, co zobaczy. ⁷ Gdy ujrzy poczet jazdy, jeźdźców na koniach parami, jeźdźców na osłach, jeźdźców na wielbłądach, niech patrzy uważnie, z wielką uwagą!» ⁸ I zawołał strażnik: «Na wieży strażniczej, o Panie, stoję ciągle we dnie, na placówce mej warty co noc jestem na nogach». ⁹ A oto przybywają jezdni, jeźdźcy na koniach parami. Odezwał się jeden i rzekł: «Upadł Babilon, upadł*, i wszystkie posągi jego bożków strzaskane na ziemi!» ¹⁰ O mój ty [ludu] wymłócony i wytłuczony na klepisku! Co usłyszałem od Pana Zastępów, Boga Izraelowego, to ci oznajmiłem. ¹¹ Wyrok na Edom. Ktoś krzyczy do mnie z Seiru: «Stróżu, która to godzina nocy? Stróżu, która to godzina nocy?»* ¹² Stróż odrzekł: «Przychodzi ranek, a także noc. Jeśli chcecie pytać, pytajcie, nawróćcie się, przyjdźcie!» ¹³ Wyrok na Arabię. Którzy w zaroślach na stepie nocujecie, wy, gromady Dedanitów, ¹⁴ wynieście wodę naprzeciw spragnionych! Mieszkańcy kraju Tema, z chlebem waszym wyjdźcie na spotkanie uchodźców! ¹⁵ Bo przed rzezią uciekli, przed mieczem dobytym, przed łukiem napiętym, przed wirem walki. ¹⁶ Albowiem tak powiedział Pan do mnie: «Jeszcze jeden rok taki, jak rok najemnika, a skończy się cała chluba Kedaru. ¹⁷ Ostatek też z pocztu łuczników, dzielnych synów Kedaru, będzie bardzo nieliczny; tak Pan, Bóg Izraela, powiedział».